مادر,مادر است.

هر روز نگاهش به کوچه بود. او ساکن آپارتمان 7 واحدی  روبروی اپارتمان ما بود. هر روز می­دیدم که جلوی در ایستاده و انتظار می­کشد. پیرمردی تقریباً هر روز به دیدنش می­آمد. او نیز خیلی پیر بود و با عصا راه می رفت آنقدر پیر بود و شکسته بود که تعجب می­کردم چطور خودش پشت فرمان می­نشیند و به دیدن پیرزن می­آید. وقتی هم که می­رفت، پیرزن با نگاهش او را تا انتهای کوچه بدرقه می­کرد. آنها خواهر و برادر بودند. هر از چندگاهی کسی به دیدنش می­آمد موقع خداحافظی با نگاهش فریاد می­زد که مرا تنها نگذارید. یک روز وقتی از پشت پنجره به او وقتی که داشت مهمانش را بدرقه می­کرد و تا انتهای کوچه او را با چشم دنبال می کرد بغض گلویم را گرفت و خیلی دلم به حالش سوخت.

مدتی بعد اعلامیه­ای روی دیوار دیدم. شنیدم که پیرزن فرزندی نداشته و دختری را به فرزندی قبول کرده بود او هم بزرگ شده  و به خانه شوهر رفت و پشت سرش را هم نگاه نکرد. پیرزن به بیماری سرطان سینه مبتلا شد و چون دیر به پزشک مراجعه کرد و همین طور کسی نبود تا از او مراقبت کند زود مرد. آن دختر هم آمد خانه و طلاهای پیرزن را فروخت، پولش را برداشت و رفت.

پیرزن هیچ حقی به گردن آن دختر نداشت؟!مادر،مادر است حتی اگر او را نزاییده بود.حتی اگر شیرش نداده بود.

پ ن: در دوره بارداری وقتی مجبور بودم خونه بمونم به بیرون پنجره نگاه می انداختم.حالا 5ماه و25 روز است که فرصت نمی کنم به پنجره نگاه کنم ببینم روز است یا شب!!