مزد مهربانی

چه روزگاری شده، انگار دیگه کسی تصمیم نداره جواب خوبی را با خوبی بده.نباید هرکسی را تحویل گرفت، هر کسی لیاقت محبت و همصحبتی مارو نداره. همیشه یادم میره و وقتی ضربه می خورم یادم میاد. چکار کنم دلم نازکه و چیزی توی دلم نیست. درون و بیرونم یکی هست. با همه یکرنگم. اما رسم زمونه این نیست آدمو مجبور می کنه با بعضی ها اینقدر خوب نباشی.اما دورنگی را هم بلد نیستم چون نه در ذاتم هست و نه اینطور تربیت شدم.این روزها یکی رفته روی نرو، ان شااله بزودی دیگه نمی بینیمش!!