مادرانه

به­نام خدایی که انسان را آفرید

سپاس می­گویم خداوند را، خدایی که توانایی پرورش انسانی را به من هدیه کرد تا به لطافت خلقتش آگاه شوم. با این شناخت ، از این مسئولیت ارجمند قدردانی می­کنم و به بدن خود احترام می­گذارم و آن را چون معبدی مقدس می­دانم و تلاش می­کنم زندگی جاری در آن سلامت باقی بماند و از صمیم قلب با خود پیمان می­بندم تا با ایجاد بهترین شرایط بدنی پذیرای هدیه خداوند در روز موعود باشم و امروز یک روز جدید است. با توکل مطلق به او دیگر احساس ترس و نگرانی نخواهم کرد.