هفته سی و پنجم

سلام گل پسر،شیرین تر از قند و عسل.الان سی و پنج هفته هست که تو دل مامان جا خوش کردی.درسته که جات گرم و نرمه ولی داری بزرگ میشی و جا برات کوچیکه و نمی تونی شیرجه بزنی ولی انچنان لگدهایی به دنده و معده ام میزنی که مامانو از جا می پرونی، منم نازت می کنم و قربون صدقت میرم تا تو خودتو جا به جا کنی. خوشحالم عزیزم آخه ماشالاه پسر پر زوری دارم.گلم ! دوستان و فامیل زنگ میزنن و حال من و تو رو می پرسن و می خوان بدونن شازده کوچولوی ما کی تشریف میاره.همه منتظرت هستیم پس مواظب خودت باش و به موقع بیا.پسرم از این به بعد رشد فیزیکی تموم شده و فقط وزن اضافه خواهی کرد.خدا کنه اضافه کردن وزنت به اندازه باشه.این روزا خیلی سخته آخه سنگین شدم ولی خیلی هم شیرینه.امیدوارم بتونم مامان خوبی برات باشم.